Tłuszcz trzewny, ukryty pod mięśniami ściany brzucha, zwiększa ryzyko cukrzycy, zaburzeń snu, chorób układu krążenia i niektórych nowotworów.

Tłuszcz w naszym ciele nie jest wszędzie taki sam, różni się w zależności od obszaru, w którym się znajduje i może mieć mniej lub bardziej istotne konsekwencje dla naszego zdrowia. Złogi tłuszczu w jamie brzusznej, zwane tłuszczem trzewnym lub tłuszczem brzusznym, są związane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia różnych chorób. Nadmiar trzewnej tkanki tłuszczowej może prowadzić do stanów zapalnych i wysokiego ciśnienia krwi, zwiększając ryzyko wystąpienia chorób układu krążenia. Innym problemem związanym z trzewną tkanką tłuszczową jest jej wpływ na adiponektynę, czyli "hormon tłuszczu". Zadaniem adiponektyny jest regulowanie poziomu tkanki tłuszczowej w organizmie. Tłuszcz trzewny hamuje wydzielanie adiponektyny. Twój organizm produkuje więc więcej tłuszczu niż potrzebujesz. Wysoki poziom trzewnej tkanki tłuszczowej wpływa również na wrażliwość na insulinę. Może to prowadzić do rozwoju cukrzycy typu 2. Sytuacje takie trzeba skonsultować z lekarzem.

Posiadanie brzucha nie musi oznaczać, że nasz organizm magazynuje tłuszcz brzuszny (lub trzewny). W rzeczywistości, podczas gdy pewne kryteria obwodu talii mają wskazywać na obecność otyłości brzusznej, to dopiero pomiar ciśnienia krwi i profil lipidowy pozwalają nam ustalić ostateczną diagnozę. Szacuje się, że 65–70% tłuszczu gromadzi się w tkance podskórnej, pozostałe 30–35% to tkanka trzewna oraz tkanka umiejscowiona zaotrzewnowo, w rejonie gruczołów piersiowych, narządów płciowych, w obrębie trzustki, wątroby oraz mięśni szkieletowych. 

1. Jak zmierzyć poziom trzewnej tkanki tłuszczowej?

Metoda 1: Zmierz swoją talię za pomocą taśmy krawieckiej

Istnieje kilka sposobów na obliczenie ilości trzewnej tkanki tłuszczowej. Możesz to zrobić samodzielnie lub poprosić o pomoc lekarza. Jednym z szybkich i łatwych sposobów jest wykonanie pomiaru obwodu talii i bioder, aby zmierzyć obwód brzucha. Metoda ta jest jednak żmudna i nie do końca dokładna. Po zmierzeniu obwodu talii i bioder, należy podzielić pomiar talii przez pomiar bioder. Wynik dla zdrowego organizmu powinien wynosić 1,0 dla mężczyzn i 0,85 dla kobiet. Dobrym wskaźnikiem wysokiego poziomu trzewnej tkanki tłuszczowej jest wysoka wartość BMI (Body Mass Index) oraz wysoki obwód talii. Jeśli obie te cechy są obecne, prawdopodobnie masz wysoki poziom trzewnej tkanki tłuszczowej.

Metoda 2: Skorzystaj z wagi do pomiaru składu ciała

Najszybszym i najdokładniejszym sposobem na zmierzenie poziomu trzewnej tkanki tłuszczowej jest użycie wagi do pomiaru składu ciała. Skala składu ciała pozwala na natychmiastowe obliczenie poziomu trzewnej tkanki tłuszczowej i śledzenie postępów w czasie. Oprócz obliczania zawartości tłuszczu w organizmie, waga daje Ci również przegląd ogólnego stanu zdrowia dzięki informacjom na temat masy mięśniowej lub procentowej zawartości wody w organizmie. Wszystkie te dane są niezbędne, jeśli chcesz wrócić do formy i osiągnąć swoje cele zdrowotne.

2.  Wpływ siedzącego trybu życia

W przeciwieństwie do tłuszczu w nogach i biodrach, tłuszcz trzewny podlega bardzo dynamicznemu procesowi odnowy. Jeśli nie jesz wystarczająco dużo, kurczy się on znacznie szybciej niż inne rodzaje złogów tłuszczu. I generuje dużo energii, gdy jest ona potrzebna. Jednak nasz siedzący tryb życia i często nadmierne spożycie żywności uniemożliwiają przekształcenie go w energię, a jego wpływ na zdrowie jest poważniejszy niż innych rodzajów tłuszczu.

3. Jak pozbyć się tłuszczu trzewnego?

Na szczęście z trzewną tkanką tłuszczową można walczyć dzięki regularnej aktywności fizycznej i zdrowej, zróżnicowanej diecie. Z każdym straconym kilogramem tracisz trochę trzewnej tkanki tłuszczowej.

• Ćwicz regularnie

Jeśli to możliwe, powinieneś ćwiczyć co najmniej 30 minut każdego dnia. Ważne jest, aby włączyć dużo treningu cardio i treningu siłowego do swojej rutyny treningowej. Cardio obejmuje ćwiczenia aerobowe, takie jak trening obwodowy, jazda na rowerze lub bieganie, i pomaga szybciej spalać tłuszcz. Trening siłowy powoli spala więcej kalorii, ponieważ mięśnie stają się silniejsze i zużywają więcej energii. Idealnie byłoby wykonywać 30-minutowy trening cardio przez 5 dni w tygodniu i trening siłowy co najmniej 3 razy w tygodniu.

• Zmniejsz stres

Hormon stresu, kortyzol, może w rzeczywistości zwiększyć ilość trzewnej tkanki tłuszczowej, którą magazynuje Twoje ciało. Zmniejszając stres w swoim życiu, będziesz w stanie lepiej zredukować ilość trzewnej tkanki tłuszczowej. Ćwicz medytację, głębokie oddychanie i techniki radzenia sobie ze stresem.

• Stosuj zdrową dietę

Ważne jest, aby stosować zdrową, zrównoważoną dietę. Wyeliminuj z diety przetworzoną, wysokocukrową i wysokotłuszczową żywność i dodaj do niej chude białka, warzywa i węglowodany złożone, takie jak słodkie ziemniaki, fasola i soczewica. Stosuj niskotłuszczowe metody gotowania, takie jak grillowanie, gotowanie lub pieczenie, zamiast smażenia. Jeśli używasz olejów, wybieraj zdrowsze alternatywy, takie jak oliwa z oliwek lub olej arachidowy zamiast masła.  

Czy szczepionka chroni przez długi czas?

Jest zbyt wcześnie, aby stwierdzić, czy szczepionki COVID-19 zapewnią długotrwałą ochronę. Aby odpowiedzieć na to pytanie, potrzeba więcej badań. Jednak optymistyczne jest to, że na podstawie dostępnych danych, większość osób, które wyzdrowieją z COVID-19, rozwija odporność, która zapewnia ochronę przed ponownym zakażeniem - chociaż nie wiemy jeszcze, jak silna jest ta ochrona i jak długo trwa.

Czy szczepionka jest skuteczna i bezpieczna?

Istnieje wiele błędnych informacji na temat szczepionki COVID-19 i jej działania. Dlatego tak ważne jest, aby ludzie zasięgali informacji z wiarygodnych źródeł, takich jak pisma naukowe, publikacje WHO (Światowa  Organizacja Zdrowia) w celu uzyskania dokładnych i aktualnych informacji na temat szczepionki, oceny ryzyka i skuteczności zgodnie z międzynarodowymi standardami opartymi na dowodach naukowych.

Jak to możliwe, że tak szybko udało się opracować bezpieczną szczepionkę?

Ze względu na globalne zagrożenie, naukowcy i lekarze uznali za priorytet opracowanie szczepionki przeciwko COVID-19. Szczepionki COVID-19 zostały poddane takim samym procesom testowania i weryfikacji bezpieczeństwa jak inne szczepionki. Szczepionki dopuszczone do użytku są poddawane ocenie w ramach niezależnego procesu zatwierdzania leków, który jest uznawany na całym świecie ze względu na wysokie standardy i rygorystyczne testy.

Czy mogę zarazić poprzez szczepionkę?

Nie. Żadna z zatwierdzonych obecnie szczepionek przeciwko COVID-19 nie zawiera żywego wirusa wywołującego COVID-19. Zazwyczaj po otrzymaniu szczepionki organizm potrzebuje kilku tygodni, aby wytworzyć odporność na daną chorobę. Istnieje możliwość zakażenia się wirusem COVID-19 tuż przed lub krótko po otrzymaniu szczepionki i w rezultacie zachorowania po otrzymaniu szczepionki. Może się to zdarzyć, gdy pomiędzy podaniem szczepionki a kontaktem z wirusem nie upłynęło wystarczająco dużo czasu, aby działanie ochronne szczepionki mogło zadziałać.

Skąd wiemy, że szczepionka nie spowoduje długotrwałych skutków ubocznych?

Większość skutków ubocznych szczepionek występuje wkrótce po ich podaniu, a nie miesiące czy lata później. Po dopuszczeniu szczepionki do użytku, naukowcy i agencje rządowe nadal monitorują jej bezpieczeństwo, aby zidentyfikować ewentualne rzadkie działania niepożądane. W ramach tych działań monitorujących zwraca się szczególną uwagę na skutki w grupach szczególnie narażonych, takich jak osoby z pewnymi chorobami lub kobiety w ciąży.

Czy szczepionki mogą zmienić moje DNA?

Szczepionki nie mogą w żaden sposób zmienić Twojego DNA. Zawierają one niewielki fragment kodu genetycznego, który nakazuje komórkom organizmu wytworzenie białka, które następnie wywołuje odpowiedź immunologiczną. RNA lub DNA zawarte w szczepionce rozpada się bardzo szybko po wstrzyknięciu i nie dostaje się do części komórek, w której znajdują się chromosomy. Dlatego RNA lub DNA zawarte w szczepionce nie może zmienić Twoich genów.

Czy osoby, u których wcześniej rozpoznano chorobę COVID-19 mogą otrzymać szczepionkę?

Tak, ponieważ ponowne zakażenie wirusem COVID-19 jest możliwe, a choroba może prowadzić do poważnych powikłań, nawet osoby, które wcześniej zachorowały na COVID-19 powinny otrzymać szczepionkę.

Jeśli otrzymam szczepionkę przeciwko COVID-19, czy powinienem nadal stosować inne środki ostrożności, takie jak fizyczna odległość i noszenie maski?

Tak, wszyscy (również osoby zaszczepione) nadal jesteśmy zobowiązani do stosowania pełnego zakresu środków ostrożności zalecanych w celu kontroli rozprzestrzeniania się wirusa COVID-19, takich jak fizyczne oddalenie się, częste mycie rąk i noszenie maski. Razem środki te zapewnią najlepszą możliwą ochronę przed rozprzestrzenianiem się COVID-19.

Czy szczepionki przeciwko COVID-19 zapewnią długotrwałą ochronę?

Konieczne są dalsze badania, aby stwierdzić, czy szczepionki COVID-19 zapewniają długotrwałą ochronę. Dla utrzymania efektu ochronnego może być konieczne podanie dodatkowych dawek szczepionek. Prowadzone przez kilka lat badania pozwolą zrozumieć, w jaki sposób układ odpornościowy reaguje na ten wirus i jak szczepionki wspierają tę odpowiedź.

Uważam, że jestem w grupie niskiego ryzyka kontaktu z COVID-19. Czy muszę się zaszczepić?

Każdy, w każdym wieku, może zarazić się wirusem COVID-19 i poważnie zachorować lub umrzeć z tego powodu. Ponadto osoby bezobjawowe, które zaraziły się wirusem, mogą być zaraźliwe i przenosić go na inne osoby. Dlatego ważne jest, aby pamiętać, że szczepienie może również chronić osoby z Twojego otoczenia, szczególnie te, które są bardziej narażone na rozwój ciężkiej postaci COVID-19. W chwili obecnej nie ma dowodów na to, że obecne szczepionki przeciwko COVID-19 zapobiegną wszystkim zakażeniom koronawirusem, a tym samym powstrzymają przenoszenie choroby. Na podstawie dostępnych informacji na temat szczepionek przeciwko innym chorobom oraz wstępnych danych z badań klinicznych, eksperci uważają, że po otrzymaniu szczepionki będzie Pan/Pani chroniony/a przed ciężką postacią choroby w przypadku zakażenia wirusem COVID-19.

Istnieje coraz więcej dowodów na korzyści płynące z aktywności fizycznej w zapobieganiu nowotworom. I te korzyści nie są związane tylko z wagą. W rzeczywistości to właśnie konsekwencjom siedzącego trybu życia ma zaradzić niniejsze zalecenie. Jeśli mieszkasz w środowisku miejskim lub uprzemysłowionym, istnieje duże prawdopodobieństwo, że poziom aktywności, jaki otrzymujesz, nie jest wystarczający. Dobra wiadomość jest taka, że jeśli będziemy ćwiczyć, odniesiemy korzyści, niezależnie od tego, jaką aktywność uprawiamy: sport (jazda na łyżwach, pływanie), transport (chodzenie, jazda na rowerze), prace domowe (zamiatanie, odśnieżanie), rekreacja (ogrodnictwo, prace domowe) itp.

Obecnie wiadomo, że regularna aktywność fizyczna

• chroni przed rakiem jelita grubego. Szacuje się, że ćwiczenia fizyczne zmniejszają to ryzyko o 50%.
• aktywność fizyczna chroni również przed rakiem piersi u kobiet po menopauzie - redukcja o 30% do 40% - oraz przed rakiem endometrium. Zauważono również pewne działanie przeciwko rakowi piersi przed menopauzą, przeciwko rakowi płuc i rakowi trzustki.

Aktywność fizyczna - korzyści

Aktywność fizyczna pomaga zapobiegać nowotworom na kilka sposobów.

• Ma działanie ochronne, pomagając utrzymać niektóre hormony, w tym estrogeny i steroidy, na odpowiednim poziomie. Jest to ważny wkład w zdrowie, ponieważ wzrost tych poziomów przyczynia się do rozwoju raka.
• Ponadto, aktywność fizyczna zmniejsza ilość insuliny krążącej w organizmie. W ten sposób chroni przed insulinoopornością, która jest przyczyną cukrzycy typu 2 i prawdopodobnym czynnikiem raka trzustki. Insulina promuje również podział komórek i spowalnia ich śmierć, zwłaszcza śmierć komórek nowotworowych.
• Inną korzyścią jest to, że ruch zwiększa energię i stymuluje układ odpornościowy. Pomaga również zapobiegać przybieraniu na wadze i zmniejsza efekt procesu zapalnego. Stan zapalny, który jest bardzo przydatny w zwalczaniu infekcji, przyczynia się do wzrostu komórek rakowych, gdy wymyka się spod kontroli. Nadmiernie pobudzone komórki odpornościowe uszkadzają w końcu zdrowe komórki organizmu za pomocą wolnych rodników. Według niektórych badań, prawie jedna czwarta wszystkich nowotworów jest spowodowana reakcją zapalną.
• Wreszcie, ćwiczenia przyspieszają tranzyt jelitowy. W efekcie żywność zawierająca elementy rakotwórcze będzie miała mniejszy kontakt z tkankami, szczególnie z tkankami jelita grubego. Ma również korzystny wpływ na ogólną czynność trzustki.

Od dawna wiadomo, że ćwiczenia fizyczne są dobre dla zdrowia fizycznego. Dziesiątki lat badań wykazały, że regularne ćwiczenia zmniejszają ryzyko zachorowania na wiele chorób - choroby układu krążenia, otyłość, cukrzycę, nowotwory - i wydłużają życie. Ale korzyści dla zdrowia psychicznego płynące z ćwiczeń są mniej znane. Ćwiczymy, aby "pozostać w formie" i często polegamy na jeździe na rowerze, bieganiu lub jodze, aby oderwać się od stresu. Ale czy uważamy ćwiczenia fizyczne za efektywną metodę leczenia chorób psychicznych, równie skuteczną jak leki czy sesje z psychologiem lub psychiatrą?

Badania potwierdzają znaczenie aktywności fizycznej w leczeniu nawet ciężkiej depresji. Ten dobry nawyk nie tylko zmniejsza objawy kliniczne, ale także przywraca neuroplastyczność, sprzyjając w ten sposób powrotowi do zdrowia – potwierdza psychiatra Dariusz Bartczak. Aktywność fizyczna to dobra terapia dla osób z depresją.

Pozostawanie aktywnym tak często, jak to możliwe, jest jednym z głównych zaleceń dla dobrego zdrowia mózgu. Liczne badania wykazały, że:

• regularne ćwiczenia pomagają w prawidłowym funkcjonowaniu mózgu, ograniczając występowanie zaburzeń poznawczych.
• oprócz tego ochronnego wpływu na choroby neurodegeneracyjne, ćwiczenia fizyczne pomagają poprawić nastrój poprzez uwalnianie pewnych cząsteczek psychoaktywnych, dlatego też mogą być nawet częścią terapii osób cierpiących na depresję w celu zmniejszenia jej objawów – bardziej szczegółowe informacje na ten temat udzieli lekarz psychiatra Krzysztof Bogusz.

Tak więc aktywność fizyczna

• nie tylko zmniejsza objawy depresji,
• ale także zwiększa zdolność mózgu do zmian, co jest niezbędne w procesie zdrowienia.

Praktyczne porady, jak rozpocząć aktywność fizyczną i utrzymać ją przez dłuższy czas:

• ruszaj się w życiu codziennym: chodź po schodach, unikaj samochodu, wysiadaj z autobusu jeden przystanek wcześniej, przejdź się w porze lunchu, wyjdź na spacer z psem
• rozpoczynać stopniowo, dążąc do regularnej aktywności fizycznej
• ustal rytuał: zaplanuj swoje działania w dzienniku jak każde inne spotkanie, wstąp do klubu, zdobądź członkostwo
• wybierz aktywność zgodnie z własnymi preferencjami
• bądź realistyczny w swoich celach i pozwól sobie na przerwy
• połączyć sport z innymi pozytywnymi zajęciami: muzyką, wycieczkami.

Podstawowa różnica między aborcją farmakologiczną (tabletki poronne) a antykoncepcją awaryjną

Aborcja farmakologiczna często mylona jest z pojęciem antykoncepcji awaryjnej. Jak sama nazwa wskazuje, tabletka poronna ma za zadanie przerwać trwającą już ciąże i ją zakończyć, a antykoncepcja awaryjna ma jej przeciwdziałać. W większości krajów te tabletki są legalne i ogólnodostępne, niestety w polskich aptekach tych leków nie kupimy. Warto zaznaczyć, że sam zakup za granicą jest całkowicie legalny a konieczność zweryfikowania źródła, z którego się kupuje jest wyższą koniecznością. Niestety oszustów w internecie nie brakuje i trzeba być cały czas czujnym. Tabletki poronne są całkowicie bezpieczne i nie mają żadnych, długoterminowych skutków ubocznych dla zdrowia.

Jak się przygotować do domowej aborcji farmakologicznej?

Warto przygotować sobie kilka podstawowych rzeczy, które ułatwią przejście przez cały proces, m.in.:

• Zapas podpasek – tampony nie są wskazane,
• Środki przeciwbólowe typu: paracetamol, ibuprofen, ketonal. NIE KORZYSTAMY Z LEKÓW ROZKURCZOWYCH TYPU NO-SPA,
• Ciepły koc w razie pojawienia się dreszczy,
• Termofor bądź butelka z ciepłą wodą,
• Coś do picia bądź lekki posiłek,
• Telefon z naładowaną baterią – aby w razie powikłań móc zadzwonić po pomoc.

Warto zadbać o to, aby mieć, czym ‘zająć’ głowę. W tej sytuacji ważny jest własny komfort psychiczny.

Mechanizm działania tabletek poronnych

Przed skorzystaniem z tabletek poronnych warto wybrać się do gabinetu ginekologicznego w celu ustalenia wieku ciąży oraz wykluczenia ciąży pozamacicznej.

Cały proces polega na przyjęciu dwóch leków: mifepristonu i misoprostolu. Pierwsza z substancji ma za zadanie zatrzymania ciąży, czyli blokuje produkcję progesteronu – hormonu utrzymującego ciążę. Druga z substancji, czyli Misoprostol powoduje silne skurcze macicy i krwawienie. Objawy, które towarzyszą po przyjęciu tabletek poronnych, przypominają obfite miesiączki z silnymi skurczami. Warto zaznaczyć, że proces aborcji farmakologicznej w organizmie kobiety przebiega tak samo jak naturalne poronienie.

Jak zweryfikować skuteczność tabletek poronnych?

Po prawidłowo wykonanej procedurze zgodnej z zaleceniami, skuteczność tabletek poronnych jest na poziomie 95%.  Pierwszym z objawów tego, że tabletki działają są skutki uboczne typu: biegunka, dreszcze czy skurcze macicy. Kolejnym dowodem jest krwawienie bądź plamienie, podczas którego można zauważyć wypadające kawałki nabłonka. Aby uzyskać 100 % pewności, że aborcja się powiodła, warto udać się do ginekologa na badanie USG, bądź wykonać test z krwi, co najmniej dwa tygodnie po skorzystaniu z tabletek poronnych.